برایش همه چیز یا سیاه بود یا سفید.او جهان را تنها از دریچه صفر و یک ها می نگریست. ودر میان دو سر این طیف ، در میان سیاهی و سفیدی ، از دیدن طیف وسیع خاکستری عاجز بود. هدف او از میان برداشتن سفیدی و حاکم ساختن سیاهی بود.اما آنچه او را در نهایت ناکام میگذاشت تلاش سفیدی برای بقاء نبود. قانونی از بنیاد عالم خلقت بود :
همه چیز نسبی است ! تنها مطلقی که وجود دارد ،اجتماع تمام آن نسبیت هاست !
او در نبرد برای حاکم ساختن سیاهی ، مقهور سفیدی نشد . او مقهور چیزی در ورای سیاهی و سفیدی شد.بعضی ها به آن چیز خدا میگویند...